Een redelijk exclusief feestje waar mensen en monsters elkaar tegen komen. Let wel, je weet nooit in welke hoedanigheid wie of wat de ruimte betreed of verlaat. Als de avond vordert worden de dingen diffuus. Het is een vreetfestijn. Schrik niet als je de volgende ochtend ontdekt dat er happen uit je zijn gekauwd. Kan gebeuren. Groeit wel weer aan. Je weet ook niet zeker of iedereen het wel overleefd heeft. Daar ga je ook niet meer achter komen.
Maar een goed feest was het zeker! Want alles was er. Het kwam en het ging, snel en vaag. Zweepslagen, kwijl, hoefgetrappel, felle grommen, hoongelach. Maar ook zachtmoedigheid, overgave, hier en daar iets wat lijkt op begrip en op het juiste moment, op de juiste plaats, iemand die in een krachtige oogopslag weet te communiceren net zo verdwaald te zijn als jij zelf. Iemand met een keelontsteking, kon niet praten, alleen maar kijken, vinden, willen, moeten, proberen iets duidelijk te maken. Geen idee wie dat was…. Kan best dezelfde zijn geweest die die happen heeft genomen, eerder of later. Everybody is Dr. Jackell & Mr. Hide.
Een paar dagen later teken ik het op en eindelijk ben ik daar waar ik wil zijn. Dat wat die beesten zeggen over ons. Waarom ze overal nog zijn. Het begrip “beestachtigheid” kan gemakshalve worden omgedraaid. Want we gebruiken dat woord vooral om dingen te omschrijven die alleen mensen doen.
What kind of creature did you think you where, anyway?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten