Who's afraid of Virginia Woolf? Deel II

Een onderzoekje.

How to get your free, and 100% LEGAL  insult riffle…..

De burgers van Nederland worden tegen de  staat en hun mede-burgers in bescherming genomen tegen verbaal geweld door de volgende wetten en regelgevingen.

Artikel 1 van de Nederlandse grondwet, luidt: "Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan".

Onder discriminatie of discrimineren wordt verstaan elke vorm van onderscheid, elke uitsluiting, beperking of voorkeur, die ten doel heeft of ten gevolg kan hebben dat de erkenning, het genot of de uitoefening op voet van gelijkheid van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel terrein of op andere terreinen van het maatschappelijk leven, wordt tenietgedaan of aangetast".

[ Het woord belediging komt er niet in voor . Maar dit artikel is natuurlijk erg heet, nu. Het is de wettelijk stok waarmee je verbaal geweld als illegaal kan aanwijzen. Maar als je goed leest speelt het motief een centrale rol. Het Artikel spreekt niet over beledigen maar over “uitzonderen”. Als je een lintje spant waar b.v. homoseksuelen niet achter mogen staan, discrimineer je. Je hebt er geen woord voor hoeven zeggen. Waarschijnlijk heb je wel een bordje opgehangen. Ging je de mist in met het spannen van het lint of het ophangen van het bordje?. Anyway…]

De specifieke wetten betrekking hebbende op belediging en de strafbaarheid ervan zijn de volgende:

                Artikel 266

                1

Elke opzettelijke belediging die niet het karakter van smaad of smaadschrift draagt, hetzij in het openbaar mondeling of bij geschrift of afbeelding, hetzij iemand, in zijn tegenwoordigheid mondeling of door feitelijkheden, hetzij door een toegezonden of aangeboden geschrift of afbeelding, aangedaan, wordt, als eenvoudige belediging, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste 3 maanden of geldboete van de tweede categorie.

                2

Niet als eenvoudige belediging strafbaar zijn gedragingen die ertoe strekken een oordeel te geven over de behartiging van openbare belangen, en die er niet op zijn gericht ook in ander opzicht of zwaarder te grieven dan uit die strekking voortvloeit.

                Artikel 267

                De in de voorgaande artikelen van deze titel bepaalde gevangenisstraffen kunnen met een derde worden  

                verhoogd, indien de belediging wordt aangedaan aan:

                1*.

het openbaar gezag, een openbaar lichaam of een openbare instelling;

                2*.

een ambtenaar gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening van zijn bediening;

                3*.

het hoofd of een lid van de regering van een bevriende staat.

Maar er zijn nog aanverwante narigheden die betrekking hebben op deze zaak. Een “belediging” is maar een woord, de broertjes en zusjes ervan zijn: smaad, laster, karaktermoord, vernedering.

Misschien aardig te kijken wat de woorden nu daadwerkelijk betekenen. Welk gebied in het vocabulaire landschap kaderen zij af? Waar hebben we het eigenlijk over?

Stukje verklarend woordenboek:

Een belediging: Een belediging is een krenkende uiting die iemands eer en goede naam kan aantasten.

Het ervaren van een uiting als belediging is zeer subjectief: de 'ontvanger' van de belediging moet dit als zodanig ervaren. Dat wil zeggen; een persoon moet zich gekrenkt voelen. Hierdoor is opzet aan de kant van de belediger niet vereist: men kan iemand onbedoeld beledigen. Men spreekt dan ook wel van een blunder of een faux pas. Anderzijds is het ook mogelijk dat de uiting bedoeld is om te beledigen, maar de persoon aan wie deze is gericht zich in het geheel niet beledigd voelt.

Een belediging vormt meestal een keerpunt binnen interpersonele relaties en de vorming van conflicten.  Meestal is na het hebben geuit van een belediging een normale relatie niet langer mogelijk. De beledigde partij zal uit de belediging de conclusie trekken dat met de ander 'niet te praten valt' of dat de ander 'op de persoon speelt'. Vanaf dat moment verandert de relatie van 'win-win' (samen iets bereiken) in 'win-lose' (iets bereiken ten koste van de ander) of zelfs 'lose-lose' (de ander willen beschadigen, desnoods ten koste van het eigen belang). 

Smaad: is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van feiten te beschuldigen waaraan hij of zij zich schuldig zou hebben gemaakt, zonder dat wordt gehandeld uit noodzakelijke verdediging of dat te goeder trouw kon worden aangenomen dat deze feiten waar zijn en dat het algemeen belang vereiste dat de feiten naar buiten werden gebracht. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.

Laster is het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van zaken te beschuldigen welke onwaar zijn. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.

Vernedering is een situatie waarbij men zich door een daad van een ander of door de omstandigheden klein en minderwaardig voelt. Het vernederingsgevoel dat deze persoon hierdoor krijgt bevat ook een sterk element van schaamte. Wie zich vernederd voelt zou het liefst stilletjes wegkruipen of verdwijnen. Men spreekt ook wel van een "afgang". 

Vernedering kan ook een daad tegen de eigen persoon zijn, waarmee men overmoedigheid bij zichzelf tracht te bestrijden. In zekere zin is het dan ook een uiting van bescheidenheid.

Hypothetische conclusie 1.

Verbale geweldpleging kan strafbaar zijn maar is het zeker niet in alle gevallen. Het louter uiten van verbale agressie, ongeacht het motief en de situatie of het persoon die hier slachtoffer van wordt gemaakt in beginsel NIET stafbaar. In normaal Nederlands: je hebt het recht om wie dan ook de huid vol te schelden. Of niet zo zeer het recht maar in ieder geval geen wettelijke belemmering. Ook de gevolgen van een dergelijke daad zijn niet per definitie verzwarend. Als verbaal geweld ernstige gevolgen heeft, stel het slachtoffer maakt zich van kant, is de “dader’ daar in beginsel niet schuldig aan. Er kan pas sprake zijn van schuld als andere verzwarende factoren een rol gaan spelen.

Verzwarende factoren:

-          Belediging wordt smaad. In dit geval moet niet zo zeer de persoonlijkheid van het slachtoffer door het verbale geweld zijn gebroken maar zijn/haar goede naam, eer en reputatie. Als een omgeving, (derden), anderen hun opinie over het slachtoffer negatief bijschaven, gemotiveerd door de inhoud van de geuite belediging, kan dit gezien worden als smaad en kan de dader om die reden worden vervolgd.

-          Belediging wordt laster. In dit geval moet er al sprake zijn van smaad, De belediging heeft derden gemotiveerd tot het creëren van een negatief beeld van het slachtoffer en dit moet zijn gebaseerd op uitingen die niet waar zijn ( leugens) en de dader moet zich ervan bewust zijn geweest dat hij/zij loog.

-          Belediging heeft een discriminerende grondslag. Dan moeten de geuite belediging een relatie hebben tot ras, culturele achtergrond, geloofsovertuiging, sekse, seksuele geaardheid, politieke voorkeur of levensstijl van het slachtoffer.

Een “legale” belediging kent dus de volgende ingrediënten (?):

1. Het is een persoonlijke uiting, louter een mening van degene die de belediging uitspreekt. De belediger spreekt niet uit hoofde van een groep op collectief.  
2. De belediging heeft louter betrekking op de persoonlijkheid, het karakter en het gedrag van de beledigde en geen enkele relatie met diens ras, sekse, politieke voorkeur, geloofsovertuiging, culturele achtergrond of seksuele geaardheid. 
3. De belediger uit zijn beledigingen niet in het openbaar dus louter tegen overstaan van de beledigde, bij voorkeur mondeling. 
4. De belediger beroept zich op feiten die kloppen of op informatie waarvan hij/zij de juistheid niet kan weten of bevroeden.

Bovenstaand zijn de randvoorwaarden van toepassing tot het verrichten van een daad met uitgesproken destructieve bedoelingen die wettelijk word beschermd als zijnde een vrijheid van meningsuiting.

Als ik mijn conclusie destilleer tot de meest beknopte vorm die ik nu kan verzinnen kom ik het volgende:

Verbaal geweld toepassen met destructieve motieven, met voorbedachte rade en de opzet schade te berokkenen is eigenlijk uitsluitend legitiem als je het in een intieme context doet. Het met verbaal geweld bevechten van een groep, een idee of een beweging  is wettelijk stafbaar. Het met verbaal geweld proberen te breken van de filosofische structuur of de eigenwaarde van een ander mens is volstrekt legaal mits je het persoonlijk richt en persoonlijk houdt.

Note 1: Opmerkelijk werkterrein dat zich hier openbaart: “Hurt the ones you love”.  De kans dat je hierop wordt berispt is namelijk miniem, al dan niet onbestaand als je de bovenstaande vier uitgangspunten in acht neemt. In tegenstelling tot het verbaal aanvallen van ofwel individuen die verder van je af staan of groepen, daar zul je sneller de “fout” in gaan.

Note 2: ( de andere pool van note 1)  opmerkelijk dat juist diegenen die het meest kwetsbaar zijn voor een belediging ( ik noem ze: “de geliefden” of “ de intimie”) degenen zijn die onder de huidige wetgeving min of meer vogelvrij zijn.  Vanuit het perspectief van het slachtoffer, mocht je worden aangevallen door een vreemde, dan kun je die terecht wijzen. Degene die vlak naast je staat heeft het primaire recht je onherstelbaar te beschadigen. Laat dit uitgerekend het persoon zijn dat je als slachtoffer het meest serieus zou nemen. Een belediging van een vreemde kun je naast je neer leggen of zelfs ontwapenen omdat een vreemde niet genoeg gedetailleerde informatie heeft om zijn munitie doeltreffend te maken. Je geliefde daarin tegen weet je precies te raken waar het zeer doet. Het woord "geliefde" wordt nu misplaatst. Misschien kun je beter spreken van een "intieme vijand".

Wordt vervolgd….